|
Informik 03/87 - CeBIT '87 - Nowości w sprzęcie mikrokomputerowym
...Dla "domowych" hobbistów mikrokomputerowych niewątpliwie najciekawszą propozycją spośród wszystkich pokazanych na tegorocznym Cebicie jest AMIGA 500. Komputer ten reklamuje się jako pierwsza maszyna 16/32-bitowa do użytku domowego, o wielozadaniowym systemie operacyjnym. Brzmi to rzeczywiście obiecująco, a zważywszy cenę (bez monitora) około 1250 DM można spodziewać się dużej popularności tego komputera. Czym jest AMIGA 500 od środka? Jest to nic innego, jak nieco "uprzątnięta" AMIGA 1000 - kilkadziesiąt układów scalonych małej i średniej skali integracji zastąpiono kilkoma wyspecjalizowanymi LSI. Struktura pozostała jednak bez zmian - a zatem w skrócie: procesor Motorola 68000, trzy specjalizowane układy VLSI do obsługi grafiki, dźwięku i zarządzania dostępem do pamięci, standardowo 512 KB RAM (możliwość rozszerzenia do 1 MB za pomocą niewielkiego dodatkowego modułu zawierającego także zegar z podtrzymaniem bateryjnym), 256 KB ROM, jednostka dysków 3,5" o pojemności 880 KB (po sformatowaniu) plus ew. dodatkowa jednostka zewnętrzna, interfejs szeregowy i równoległy, przyłącza myszy, pióra świetlnego i innych urządzeń. Pozostają także znane z AMIGI 1000 cztery niezależne kanały dźwiękowe obsługiwane przez przetworniki D/A oraz fantastyczna grafika. System operacyjny AMIGA DOS, wielozadaniowy.
Całość, a zatem główna płyta logiki, napęd dysków oraz klawiatura i zasilacz umieszczone są w jednej obudowie, przypominającej nieco kształtem Cl28. Monitor dołączamy przez wyjście RGB, dla telewizora kolorowego wymagany jest niestety zewnętrzny koder PAL.
Cenowo komputer ten jest bardzo zbliżony do C128D, posiada już bardzo bogate oprogramowanie (akceptuje niemal cały zbiór programów na AMIGĘ 1000), jest wygodny w użytkowaniu. Wróży mu to szybką karierę, ale na razie jest to zupełna nowość. Być może znajdzie on zastosowanie w szkołach, gdzie można znakomicie wykorzystać jego możliwości przetwarzania i analizy obrazów.
Z innych nowości przedstawionych przez COMMODORE na targach należy jeszcze wymienić nowy model kompatybilny z IBM PC AT - COMMODORE PC 40/40, półprofesjonalny Winchester 20 MB dla C64, rozszerzenie pamięci C64 do 256 KB RAM oraz nową 24-igłową drukarkę MPS 2000 (drukuje w kolorze).
Bogumił Lotaz
|
|
|
|
Bajtek 08/91 - AMIGA 500
W skład zestawu wchodzą: kornputer, zasilacz, myszka, trzy dyskietki 3.5" zawierające: system operacyjny (Workbench 1.3.2), program demonstracyjny "The Very First" oraz programy użytkowe (Amiga Extras). Komplet zawiera także dwie książki - podręcznik wprowadzający oraz opis języka AmigaBasic. Tu można zauważyć pierwszą różnicę między wersją angielską i niemiecką - w wersji niemieckiej kupujący dostaje tylko dwie dyskietki ("Workbench" oraz "Extras"), ale za to trzy książki - trzecia wprowadza Czytelnika w tajniki systemu AmigaDOS.
Amiga jest jedynym popularnym w Polsce półprofesjonalnym komputerem 16-bitowym wykorzystującym architekturę wieloprocesową. Dzięki wspomaganiu głównego procesora Motorola 68000 układami specjalizowanymi (grafika, dźwięk, obsługa we/wy) uzyskano bardzo dobre wyniki, niespotykane w komputerach tej klasy cenowej. A na początku Amiga miała być konsolą do gier...
PAMIĘĆ RAM
Amiga 500 jest standardowo wyposażona w 512 KB RAM co dla tej klasy komputera nie jest ilością wystarczającą. W wielu zastosowaniach graficznych i muzycznych pamięci tej trzeba znacznie więcej co zmusza użytkownika do szukania odpowiedniego rozszerzenia. Instalację dodatkowej pamięci RAM przeprowadza się prosto - w dolnej płycie Amigi jest wnęka, do której (po otworzeniu klapki) należy włożyć specjalną kartę. W to samo miejsce dołącza się specjalny dysk twardy lub sprzętowy emulator IBM.
OPROGRAMOWANIE SYSTEMOWE
Dostarczane na dyskietkach systemowych oprogramowanie korzysta w olbrzymiej większości z techniki rozwijanych menu (pull-down menu) sterowanych myszką, co ułatwia kontakt użytkownika z komputerem. Duża liczba bardzo różnorodnych programów i opcji z jednej strony przygniata, a z drugiej wywołuje małe zamieszanie w głowie użytkownika z którego jedynym wyjściem jest DOKŁADNE przestudiowanie instrukcji obsługi. Jeśli komuś odpowiada takie porównanie, to praca z Amigą przypomina trochę system GEOS znany z C-64 lub MS-WINDOWS znane z komputerów IBM.
Większość poleceń systemowych bierze swój rodowód z systemu MS-DOS, zmienione są jedynie niektóre parametry i składnia instrukcji. Konstruktorzy chcieli rzeczywiście przekazać praktycznie wszystkie możliwości w ręce użytkownika - w efekcie trudno jest się w tym połapać (zwłaszcza początkującym). Do najciemniejszych punktów należy szereg katalogów systemowych o różnych nazwach choć wszystko razem można by wsadzić (moim zdaniem) do jednego worka.
ZASILANIE
Aby zmniejszyć gabaryty komputera i zabezpieczyć sprzęt przed przegrzewaniem zastosowano zasilacz zewnętrzny w którym jednocześnie. umieszczono wyłącznik sieciowy. Przewody łączące komputer z zasilaczem są wystarczająco długie aby można było postawić Amigę nawet na dość wysokim stole. Zasilacz generuje trzy napięcia: 5V/2.5A, 12V/ /1.0A i -12V/0.lA. Zasilacz nie przegrzewa się nawet podczas dość długiej pracy; jego uszkodzenie natomiast można spowodować poprzez dołączenie zbyt dużej liczby dodatkowych urządzeń peryferyjnych (np. kilka napędów).
Warto wspomnieć, że Amiga była sprzedawana kiedyś z tzw., "lekkim" (wagowo) zasilaczem. Był on również wydajniejszy od stosowanego obecnie ("ciężkiego"); jeśli więc w Twoim zestawie znajduje się ten drugi typ, staraj się go zbytnio nie przeciążać.
GRAFIKA
W trybie tekstowym Amiga umożliwia uzyskanie 25 linii po 60 lub 80 znaków w wierszu. Ekran jest pozbawiony "ramki" - cechy charakterystycznej dla większości komputerów ośmiobitowych. Możliwa jest swobodna regulacja rozdzielczości pionowej i poziomej obrazu. Standardowa rozdzielczość wynosi 320 x 256 punktów w systemie TV PAL (Europa) lub 320 x 200 dla maszyn pracujących w systemie NTSC (USA, Kanada). Gdy chcemy uzyskać 80 znaków w linii rozdzielczość wzrasta odpowiednio do 640 x 256 (640 x 200) punktów. Grafikę można bez problemu tworzyć i obsługiwać za pośrednictwem instrukcji języka BASIC, który jednak do najszybszych nie należy.
Amiga oferuje paletę 4096 kolorów i specjalny tryb pracy w którym wszystkie te kolory można jednocześnie uzyskać na ekranie. W przypadku większych rozdzielczości pionowych może występować efekt tzw. międzyliniowości (interlace), którego objawem jest drganie obrazu, co NIE jest objawem uszkodzenia komputera.
DŹWIĘK
Amiga jest wyposażona w cztery niezależne przetworniki cyfrowo-analogowe pracujące w wydaniu stereofonicznym, a po polsku mówiąc jest to uproszczona wersja dysku kompaktowego. Język BASIC zawiera funkcję TRANSFORM() dzięki której Amiga może "wymawiać" słowa czy zdania (jest to jak gdyby instalacja starego poczciwego programu SAM znanego z C-64).
KLAWIATURA
Jest wykonana w układzie QWERTY i obsługiwana za pomocą oddzielnego mikroprocesora. W wersji angielskiej kłopoty ze znajdowaniem znaków nie występują czego nie można powiedzieć o wersji np. niemieckiej wyposażonej w klawisze ze znakami niemieckimi. Problem zaczyna się w momencie w którym uruchamiasz program napisany w Anglii na niemieckiej wersji Amigi; znaki nie zawsze pasują i czasami ciężko je znaleźć (zwłaszcza początkującym). Aby jednak nie ograniczać możliwości komputera użytkownik ma możliwość wyboru (w sposób programowy) praktycznie każdego zestawu znaków dla swoich potrzeb.
Sama klawiatura została zbudowana w oparciu o gumę przewodzącą; choć nie jest to konstrukcja najpewniejsza, to jednak żywotność klawiatury jest dość długa.
Ponieważ zakładano, iż Amiga będzie dążyć w kierunku IBM klawiatura została wyposażona w oddzielny blok numeryczny spełniający wymogi PC. Stąd też tajemnicze symbole typu NumL, Home, Pg Dn i podobne - mają one swoje zastosowanie właśnie wtedy, gdy komputer jest wykorzystywany jako klon IBM.
URZĄDZENIA ZEWNĘTRZNE
Amiga może współpracować z monitorem monochromatycznym (np. polski monitor Neptun 156), telewizorem kolorowym bądź czarno-białym wyposażonym w dekoder systemu PAL oraz z monitorem kolorowym w standardzie RGB. Możliwe jest także przyłączanie Amigi do telewizorów wyposażonych w Eurozłącze i uzyskiwanie na nich jakości obrazu odpowiadającej monitorom kolorowym (Eurozłącze zawiera linie sygnałowe RGB). Jakość obrazu uzyskiwanego na telewizorze kolorowym zależy w dużej mierze od jakości telewizora i modulatora; w porównaniu z monitorem obraz OTV kolory są zwykle nieco rozlane.
Amiga 500 jest wyposażona w dwustronny napęd 3.5" zainstalowany w obudowie komputera. Po sformatowaniu dyskietka ma pojemność 850 KB (880 KB bez ścieżek systemowych). Duża gęstość zapisu (80 ścieżek po 11 sektorów) i stosunkowo mała powierzchnia dyskietki zmusza do stosowania raczej dyskietek firmowych zwłaszcza do zapisu ważnych danych.
Formatowanie dyskietki z poziomu Workbench ma pewne wady. Chodzi mi głównie o to, że operacja formatowania jest przerywana w chwili napotkania uszkodzonego fragmentu nośnika zamiast zablokowania danej ścieżki jak ma to miejsce np. w MS-DOS. Do niewątpliwych zalet należy natomiast fakt, że kontroler stacji jest w stanie (przy odpowiednim oprogramowaniu) odczytywać formaty innych dyskietek w tym Atari ST, IBM oraz Apple. Dzięki temu możliwe jest łatwe przenoszenie danych z innych komputerów do Amigi i odwrotnie.
WYJŚCIA
Amiga 500 jest wyposażona w następujące porty:
- dla monitora monochromatycznego
- dla modulatora TV lub monitora kolorowego (standard RGB)
- port równoległy (Centronics)
- port szeregowy (RS-232)
- złącze do przyłączania dodatkowej stacji dysków
- dwa wyjścia fonii (lewy i prawy kanał)
- dwa porty do przyłączenia myszki i/lub joysticka
- gniazdo zasilania
- złącze systemowe ukryte pod klapką z lewej strony
- złącze do rozszerzania RAM zlokalizowane pod pokrywą w dolnej części obudowy komputera
Zdecydowaną zaletą jest fakt, iż wszystkie niezbędne interfejsy są zainstalowane bezpośrednio na płycie. Tym niemniej nie ma róży bez kolców i to porządnych: port równoległy i port szeregowy zostały przez producenta odpowiednio ZMODYFIKOWANE co uniemożliwia praktycznie bezpieczne korzystnie z tych portów przy zastosowaniu STANDARDOWYCH przewodów. W porcie równoległym modyfikacja ta odbyła się na nóżce 14 (dołączone napięcia +5V), W porcie szeregowym na nóżkach 9 i 10 (napięcia +12V, -12V). Choć instrukcja obsługi ostrzega, że napięcia te są przeznaczone dla sprzętu, który tego POTRZEBUJE, to jednak jest to moim zdaniem ostrzeżenie niedostateczne. W praktyce oba porty wymagają stosowania przewodów robionych na zamówienie lub dostarczonych z urządzeniem peryferyjnym.
ZALETY
- Bardzo dobra grafika i muzyka
- Bogate oprogramowanie
- Dostępne złącza standardowe (niepotrzebne interfejsy)
- Duża elastyczność systemu
- Możliwość wymiany plików z IBM PC, ATARI ST. APPLE
WADY
- Niewystarczająca pamięć w konfiguracji podstawowej (51 2KB) do zastosowań profesjonalnych
- Odbiegające od standardu sygnały w portach komunikacyjnych
- Niedopracowane formatowanie dyskietek z poziomu Workbench
- Dość zawiła struktura katalogów systemowych
OCENA
Grafika - bardzo dobra, duże możliwości
Dźwięk - bardzo dobry, duże możliwości
Oprogramowanie - bogate, łatwo dostępne (gry)
Instrukcja obsługi - przejrzysta
System operacyjny - skomplikowany w użytkowaniu
Główna wada - zbyt mała pamięć RAM
Peryferia - łatwo dostępne, duży wybór
Popularność w kraju - duża i stale rosnąca
Zgodność z innymi komputerami - emulatory Atari ST, C-64, IBM, Spectrum, karty dla IBM PC XT/AT
Ocena ogólna - 7wskali 1-10
DANE TECHNICZNE AMIGI
Rozdzielczości obrazu (standardowe)
320x256 - 2,4,8,16,32,64*,4096** kolorów
640x256 - 2, 4, 8,16 kolorów
320x512 - 2,4,8,16,32,64*,4096** kolorów
640x512 - 2,4, 8,16 kolorów
* - tryb Extra Half Brite
** - tryb HAM (Hold And Modify)
Maksymalna rozdzielczość:
700 x 600 przy 16 kolorach.
Pamięć:
CHIP - 512 KB (standard) do 1024KB
FAST - 512 KB do 8MB
SLOW - 512 KB do ok. 1.8MB
Częstotliwość zegara - 7.14 MHz
Dźwięk - 4 niezależne przetworniki cyfrowo-analogowe
Zakres - 8 oktaw
Dystrybutorem opisywanego sprzętu jest firma "TAL", Sp. z o.o., Mikowa 45, 02-411 Warszawa Włochy, te1. 662-35-16 (informacje) lub 23-98-53, fax 695-12-35
RAFał Wiosna
|
|
|
